jueves, 6 de marzo de 2025

I´m not a robot + Os anos tranquilos

I´m not a robot

Corto ganador del Oscar.

Disponible en The New Yorker (subtitulado en inglés).

Me siento identificada con esa rabia ante el juego diabólico: “demuestra que no eres un robot”. Vocabulario: se denomina captcha.

Me ha encantado. Para volver a ver.

Los límites no siempre evidentes entre humano e inteligencia artificial. ¿Ciencia ficción, posibilidad de futuro?

La canción inicial es una versión de uno de los temas que más me emociona, que más he escuchado y seguiré escuchando.

Sinopsis: Después de varios intentos fallidos a la hora de completar un captcha, la feminista Lara debe responder a la inquietante pregunta de si ella es un robot y, por tanto, ha sido comprada por su propio novio.

Título original: Ik ben geen robot. Dirección y guion: Victoria Warmerdam. Reparto: Ellen Parren, Henry van Loon. Música Merlijn Snitker. Fotografía Martijn van Broekhuizen. Holanda 2023, 23 min. Oscar: Mejor cortometraje de ficción. Festival de Sitges: Mejor cortometraje.

Os anos tranquilos

Llerena Perozo Porteiro

Sin pretenderlo, sigo enlazando lecturas en gallego este inicio de año. Y con Llerena empiezo un recorrido por varios autores de mi ciudad.

No suelo leer novelas gruesas. En 400 páginas podemos profundizar en la vida compleja de María, sus cambios, vivencias y sentimientos.

Al principio mis expectativas iban en alza, pero me fui desinflando. De fácil lectura, con capítulos breves. Entretenida, a veces difícil de dar credibilidad a “hazañas”. Algunas reiteraciones y recursos literarios que no me convencen.

En el encuentro del club de lectura es muy interesante escuchar las impresiones de otras personas que aportan una visión más amplia y diversa.

Un aliciente fue contar con la presencia de la autora. Descubrir los componentes reales que forman esta ficción. La imagen de la cubierta es una fotografía de sus abuelos.

¿Qué sabemos de esa personas que en el siglo XX emigraron de Galicia a América? Esas mujeres de entorno rural, en su mayoría analfabetas, enfrentándose a un mundo desconocido y repleto de peligros.

Los años tranquilos se olvidan. Los días sin sobresaltos, donde el tibio discurrir de las horas es un murmullo inapreciable, pasan de largo con elegancia y se van amontonando uno sobre otro. La memoria se ocupa de entresacar con pinzas lo que resalta, lo extraordinario –sobre todo lo doloroso–, y lo enmarca para la posteridad. Así estamos hechos.

Christina Rosenvinge: Debut. Cuadernos y canciones.

Cita inicial y tal vez una teoría sobre la prevalencia de ciertos recuerdos, que da título a la novela.

Sinopse: Cando María García nace, a comezos do século XX nunha aldea da montaña asturiana, as súas cartas semellan estar botadas. Todo parece indicar que o destino dela será medrar, vivir e morrer onde naceu. Mais aquela rapaza, que cría contar coas súas mans como único patrimonio, descubrirá axiña un comodín extraordinario que lle vai permitir percorrer medio mundo: a súa mente prodixiosa. Coa imaxinación, co instinto e coa intelixencia, María sorteará os mares bravíos das normas, vencerá atrancos e prexuízos e superará fronteiras físicas, mentais e sociais.

A historia vertixinosa dunha muller extraordinaria que, ademais de traballar coas súas mans, pode ser quen de vivir como unha gran señora pola súa capacidade de aprendizaxe e mesmo, cando é preciso, empregar as armas necesarias para matar.

Edicións Xerais, 2024. 400 páxinas. Empezar a ler.

Entrevista