Sempre vivimos no castelo + Non deixarei de buscarte + Quería contarche o que é unha casa

Sempre vivimos no castelo

Shirley Jackson

Sentía mucha curiosidad por la autora, referenciada por numerosos escritores. Empiezo en formato audio en castellano, y cambio al libro físico (la edición en gallego de la biblioteca). Copio sinopsis de la Editorial Minuscula por no desvelar tanto como la de Rinoceronte. Brillante traducción al gallego.

La historia es inquietante, perturbadora. No podía parar. No entendía los motivos. Los personajes son increíbles, el pueblo y sus reacciones, la propia casa. Alucinante.

Sinopsis: Merricat lleva una vida solitaria en una gran casa apartada del pueblo. Allí pasa las horas recluida con su bella hermana mayor y su anciano tío Julián. En el hogar de los Blackwood los días discurrían apacibles si no fuera porque los otros miembros de la familia murieron envenenados allí mismo, en el comedor, seis años atrás.

Número de páxinas: 198. Tempo de lectura: 4h 39m. Rinoceronte Editora, 2023. Idioma: gallego. Traducción: Moisés Barcia Rodríguez.

Shirley Jackson (San Francisco 1916 – Bennington 1965) estudió en la Universidad de Syracuse. En 1948 publicó su primera novela, "The Road Through the Wall", y el cuento «La lotería» (incluido en el volumen "Cuentos escogidos"), un clásico del siglo xx. Su obra ―que también incluye las novelas "Hangsaman" (1951), "The Bird’s Nest" (1954), "El reloj de sol" (1958), "La maldición de Hill House" (1959) y los ensayos autobiográficos "Life Among the Savages" (1953) y "Raising Demons" (1956)― ha ejercido una gran influencia en A. M. Homes, Stephen King, Jonathan Lethem, Richard Matheson y Donna Tartt, entre otros escritores. En 1962 publicó "Siempre hemos vivido en el castillo", que fue considerada por la revista "Time" una de las diez mejores novelas del año y que editorial minúscula recuperó en 2012. En 2010, la prestigiosa Library of America reunió algunas de las obras más significativas de Jackson en un volumen al cuidado de Joyce Carol Oates.

Non deixarei de buscarte

A historia de Quin

Alicia Tojeiro Ríos, Esther Rey Oliveira, e Antonio Fernández Amil.

Para as xentes perrunas, cativos ou non.

Sinopse: Hai persoas valentes que conseguen que o mundo vaia cambiando. Esther é unha delas. 

Adoptou a Quin sabendo que na súa vida anterior só houbera miseria e maltrato. E cando o can fuxiu decidiu que non quedaría de brazos cruzados laiando pola perda do animal. Había que atopalo si ou si.

A través dunha lectura fluída e amena, "Non deixarei de buscarte. A historia de Quin", preséntanos o caso real de Quin, un fermoso can vítima do maltrato animal que oculta a sociedade frívola do mundo occidental desenvolvido. Un can adoptado na protectora de Lugo que, cando levaba seis meses coa súa nova familia, unha noite na que botaron fogos artificiais, escapou aterrado polo pánico que lle causan os estalos.

A súa familia non se quixo render e empezaron a usar as redes sociais para atopar a Quin. Cada día relataba a súa busca e eses relatos engancharon a case 4.000 persoas. Durante corenta e dous longos días rastrexámolo. Desde o primeiro día, Esther amosou un empeño heorico na procura. a desesperación por ver frustrada a recuperación dese animal inocente, a quen se propuxo darlle unha oportunidade, levouna a protagonizar un dos exemplos de perseveranza e loita sen descanso máis grandes que ningún dos que fomos testemuñas xamais viramos; asegura Antonio Fernández Amil no prólogo do libro.

Alicia Tojeiro, docente, emocionada pola historia de Esther, viu potencial na mesma para traballar, cos seus alumnos, facéndolles dictados diarios cos relatos da busca de Quin. Os nenos e nenas, que aprendían a amar a ortografía, coñecían esta historia, enchoupada de valores como o respeto, a resiliencia e o reixeitamento ao maltrato animal.

Un libro solidario dirixido a nenos e maiores para comprender os sufrimentos oscultos e ignorados das nosas mascotas, que son máis ca un xoguete.

Número de páxinas: 62. Editorial Galaxia, Vigo 2022. Idioma: Gallego.

Quería contarche o que é unha casa

María do Cebreiro e Antón Lamazares

As veces entre as páxinas para os máis pequenos, atopo poemas que abrazo desde a miña adultez.

Sinopse: Conflúen dúas experiencias paralelas de maternidade, a da poeta María do Cebreiro no proceso que a fixo nai e a do pintor Antón Lamazares na perda da súa, unha muller que contaba máis de cen anos. O resultado é insólito, tanto polo intento dos dous artistas por conectar coa infancia a través dunha obra conceptual e abstracta, como pola imaxinación despregada. Neste libro todo é desbordante, física e emocionalmente. As nocións de casa e de arte tambaléanse. O embarazo e a maternidade expándense nos ámbitos simbólicos da vida cotiá e a propia vida supera en brillo aos límites do destino. Estamos ante unha obra incomparable, un exercicio escintilante que refunda a arte dirixida ao público infantil.

Chan da Pólvora, 2022. Idioma: Galego

María do Cebreiro [Compostela, 1976] é poeta e ensaista, autora dunha serie de libros que a converteron nunha das referencias da literatura nova en galego. Entre os seus poemarios, figura A lentitude, publicado en Chan da Polvora e integrado nunha triloxía que comparte con Os inocentes e O deserto. Quería contarche o que é unha casa supón a súa primeira achega á poesía para crianzas. Tamén indagou no feito de ser nai co ensaio Maternidades virtuosas.

Antón Lamazares [Lalín, 1954] é autor dunha obra vertebrada polo diálogo entre a pintura e a poesía. Desde os seus comezos, internouse nunha viaxe ás orixes, na súa afirmación do mundo primitivo da aldea e do homo faber, pero tamén nesa exploración abismada nos fíos, onde se tece o que el considera a confluencia da alma, da arte e da palabra. O seu proceso artístico avanza desde un inicial expresionismo lúdico cara á arte informalista e abstracta, nunha progresiva esencialización. Acada a súa manifestación máis singular nos últimos anos co Alfabeto Delfín, que funde o pictórico e o poético a través dun alfabeto inventado –“cristiano e labrador”, asegura– e constitúe a culminación do seu proceso pictórico.